Vanmorgen was ik eerst op havendam van Oostende. Dit is een beschut pad met stenen en ligt noordelijk van van het centrum. Daar je kunt zien hoe de bootjes naar de haven gaan. Bij de “ingang” er is een waarschuwingsbord. Als er is storm op komst, de pad zal gesloten.

Maar vanmorgen het weer was rustig zodat je kont op de havendam wandelen. Enkel hardlopers kwam me tegemoet.

De kust heeft een groot strand met een strandpromenade en weinig brasseries dat is alleen onderbroken door de haven van de steden. De meesten brasseries zijn in het centrum van Oostende. België is niet Spantje waar je kunt aan het strand zitten en eten. Het is te overzien.

Eigenlijk er is veel ruimte op zand voor iedere zwemmer in de zomertijd. In de herfst zijn de zandbewoners weer alleen. Ja, in het zand leven vele diere dit we kunnen niet altijd zien.

Ik sloeg in richting centrum af, om dus een sportzaak te vinden want voor mij reis ik dacht, ik zou een sportwinkel in het centrum (in het internet) gevonden. Mij doel is te kijken welke kleuren hebben de sportbroeken voor hardlopers in België. Naar mijn gevoel in Duitsland domineren allen tree merken en zijn vinden in iedere sportwinkel. De nauwsluitend sportbroek voor hardlopers zijn in Duitsland altijd in zwart. Ik heb een ¾ broekje in zwart maar ook in een beetje in blauw en groen. Daarom wil ik zien, welke kleurencombinatie hebben de Belg.

Een kiosk waar ik de “Het Nieuwsblad” gekocht, had een groot assortiment aan ander kranten (Duits, Nederland, Frankrijk en Spantje).

Erlangs aan de gris oud bak, het stadhuis van Oostende, wou ik alleen een beentje de straat, “Alfons Pieterslaan” gaan waar ook Carrefour een grote supermarkt heeft. Na het oversteken van de plaats “Petit Parijs”, dit is momenteel een bouwplaats waar de bouwvakarbeider werken aan een waterleiding, ben ik op Nieuwpoortsesteenweg ten westen gegaan.

Voorbij aan de begraafplaats “Paster Pype”, één remise van De Lijn en de stadsdeel Mariakerke (11.000 inwoners, gefusioneerd in 1900 met Oostende) ben ik naar de luchthaven van Oostende / Brugge gelopen. Dat zijn 4,5 km.

De bebouwing verwisselt in het stadsdeel Mariakerke. In het centrum van Oostende er zijn veel flatgebouw en hier huizen met 2 of 3 verdiepingen. Aan de westelijke stadsdeelgrens de huizen werden kleiner tot eengezinswoningen met een tuin.

De huidige terminal is uit 1968, maar dit vliegveld is veel ouder. Eigenlijk is het luchthaven ook voor goederentransport; een klein deel is ook voor passagiers. De terminal heeft nog de charme van deze tijd. Geen kiosk maar een restaurant er is er. Het bood de mogelijkheid te drinken en eten. Op middagtijd kunt een restaurant veel mensen lokken. Eten doen alle mensen graag. In de terminal er waren niet veel mensen maar in het gefloreerd restaurant al. De rij aan de ramen is altijd gevoeld. Ik kon één Boeing 737-800 de Jetairfly zien, dit wou naar Alicante, Spantje, vliegen.

Ander steden, ook met Jetairfly, aan dit dag waren: Tenerife, Barcelona, Málaga. Voor de rest vliegen nog Tunisair, Freebird Airlines (Turks), en Tailwind Airlines (Turks) naar Oostende. Van de vrachtvliegers komen Allied Air (Nigeria), DHL (Duits), en EgyptAir Cargo naar Oostende.

Ik at één omelet met de frites (en dronk de frisdrank “Fanta”). Dit had alleen 10,50 Euro gekost.

Voor de terminal vertrekt de buslijn nummer 6 naar het station van Oostende (maandag tot vrijdag ieder 10 minuten meestal). Maar ik gloeide van eerzucht en ben ook terug maar deze keer aan het strand gelopen. De temperatuur was warm zodat ik ontkleedde mijn shirt met lange mouwen en droeg alleen een T-shirt met mijn spijkerbroek. De mensen keurden me aan maar het was warm en ik wilde niet zweten. Liever een beetje kouder aanzien als te warm en zweten.

Op geplaveid strandpromenade met de naam “Zeedijk” ben ik terug naar Oostende. Aan de “ThermaePalace” sloeg ik naar rechts ab. De openbaar bibliotheek en de renbaan (Wellington) waren mijn doelen.De bibliotheek had middagpauze zodat er was gesloten.

“Thermae Palace” is een hotel, huidige van 1933, waar de gunstige kamer kost 99 euro par dag en het duurst 235 euro zonder het ontbijt dat kost 20 euro par dag.

De Wellingtonrenbaan was opent in 1883 door Antoine Dujardin. Op de renbaan er is ook een golfplaats.

In het centrum van Oostende heb ik nog twee boeken gekocht. Een keer de nieuwe Asterix in Nederlands versie en een jeugdboek met de titel: “Het 13^e huis” van Romina Russell. Langzaam heb ik echt ervaring met de Nederlandse taal en vind dat niet zo erg in tegenstelling tot veel Duitse mensen dit geloven dat is niet zo belangrijk is of dit geloven dat ik ben nog in beginstadium met de taal.